 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
На Бутаўшчыну,
За раку
Сьпякотным днём праводзілі
Знаёмыя, суседзі –
Народу сьцяг.
А дні ня шчасьцілі,
Ані пагодзілі.
Пажыла,
Як пабыла ў гасьцях.
Пасядзела з прыхаду –
Не на куце,
Ня тое каб ня ў крыўдзе,
Затое – ў цеснаце.
Ні той спагады,
Ні парады,
Ані шаны...
Хіба што прыказка
I суцяшала:
– Добраму чалавечку
Добра і ў запечку,
А якой благаце
Блага і на куце...
Папераносіла азёры вёдрамі,
Шчыравала –
Сшаравала гаі гальнёў.
Зайцамі ўцякалі
Словы добрыя,
А словы злыя ўсьлед –
Ваўчынаю гайнёй.
Залёг адчай
Мядзьведзем у ламу.
Не было каму
Плячо падмяніць.
Дзявоцкая песьня ішла з-пад Мяніц:
– Ні я ўпіла, ні я ўела,
Ні добра ўхадзіла,
А я ж свае маладыя леты
Дарма патраціла...
I тлумна і пыльна.
На каго наракаць?
Каго клясьці?
Не да сну –
Не ад бяссоньня.
Цапавільны,
Тапарышчы,
Касавільны –
Як вырабы са слановай касьці:
У музэй хоць сёньня!
Была й паветачка хаткай,
Была й суседачка маткай.
Закацілася ў журбе
Балючай зьнічкай.
Мама,
Сьцежка да цябе
Не зарасьце брусьнічкай...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
